درنگ و دريغ بر يك كابينه
ابوالفضل باني
تازگي باب شده كه اعضاي كابينه هر يك از كانديداهاي احتمالي رياست‌جمهوري را در قالب پوستري در فضاي مجازي پخش مي‌كنند. مثل همه چيزهاي مهم و غيرمهم كه در اين مملكت پاي‌شان به شوخ طبعي مردم باز مي‌شود، پاي اين موضوع هم به دنياي طنز كشيده شده است. در بين اين پوسترها، كابينه‌اي خيالي به رياست اميركبير منتشر شده است كه كابينه‌اي سزاوار درنگ و دريغ است.
شوخي دردناكي است، اسامي را كه مرور مي‌كنيم آنان كه رفته‌اند و سال‌هاست روي در نقاب خاك كشيده‌اند براي‌شان هيچ بديلي يافت نمي‌شود و اصلا در سال‌هاي پس از آنان همچون اين بزرگان تربيت نشده‌اند.
اين همه در بوق‌هاي رسمي دميده مي‌شود كه در تحقيقات فلانيم و در بهمان جايگاهيم. يك متتبع و محقق مثل مرحوم ايرج افشار تربيت نكرده‌ايم.
كابينه اميركبير را كه مي‌نگري تنها آه است و افسوس، درد است و حرمان، كه جهان‌ِمان از آدم‌هايي به اين بزرگي خالي است و چه چيدن جالبي شده است.
وزير نفت امير، مصدق است و وزير دفاعش حاج قاسم. وزير خارجه‌اش احمد قوام است و وزير اطلاعاتش محمد ابراهيم همت. دكتر صديقي، لقمان ادهم، صور اسرافيل، رضا نيازمند و علي‌اصغر حكمت.
سواي نيت طراحان اين كابينه، اين نام‌ها تلنگري است به ما كه چه داشته‌ايم و اينك چه داريم. به جاي چه كساني قرار است چه كساني انتخاب كنيم و راستي معاون اميركبير هم مرحوم مهندس مهدي بازرگان است و دبير شوراي امنيت ملي‌اش عباس ميرزاست.